.

Εκπυρήνιση ινομυωμάτων

Χρησιμοποιείται για να αφαιρεθούν συμπωματικά ινομυώματα δηλαδή όταν προκαλούν μητρορραγίες, συχνουρία ή ακράτεια ούρων, θρομβώσεις, υπογονιμότητα ή όταν εκφυλίζονται ή νεκρώνονται και προκαλούν οξύ κοιλιακό άλγος. Σπάνια εξαλλάσσονται σε σαρκώματα και μόνο τότε επιβάλλεται η ταυτόχρονη υστερεκτομή.

Διενεργείται τομή στον ορογόνο της μήτρας και στην συνέχεια στο μυομήτριο άνωθεν του ινομυώματος, ανευρίσκεται η κάψα του και παρασκευάζεται ενώ ταυτόχρονα απολινώνονται ή καυτηριάζονται τα τριχοφόρα αγγεία του. Η κοιλότητα συγκλείνεται με ράμματα και στην συνέχεια ο ορογόνος της μήτρας. Η επέμβαση διενεργείται και λαπαροσκοπικά και το ινομύωμα αφαιρείται αφού τεμαχιστεί με ειδικό μηχάνημα (morcellator). O χρόνος της επέμβασης είναι 30-40 min με λαπαροτομή και περίπου διπλάσιος λαπαροσκοπικά.

Κωνοειδής εκτομή-Loop τραχήλου μήτρας

Είναι η επέμβαση εκλογής για την αντιμετώπιση των μέτριων και σοβαρών δυσπλασιών του τραχήλου της μήτρας (CIN II-CIN III). Πλεονεκτεί όλων των άλλων μεθόδων αντιμετώπισης (κωνοειδής εκτομή με νυστέρι ή laser, κρυοπηξία, εξάχνωση με laser ή διαθερμία, καυτηριασμό) διότι εκτελείται με τοπική αναισθησία σε βάση εξωτερικού ασθενή, αφαιρείται μόνο η πάσχουσα περιοχή και δεν έχει απώτερες συνέπειες στην υγεία και την γονιμότητα της γυναίκας. Ο ιστός που αφαιρείται πιστοποιεί ότι η βλάβη έχει αφαιρεθεί πλήρως σε υγιή όρια. Από τις άλλες αφαιρετικές μεθόδους πλεονεκτεί σε ότι εκτέμνεται μόνο η πάσχουσα περιοχή με αποτέλεσμα να μην επηρεάζεται ο ενδοτράχηλος και κατά συνέπεια να μην εμφανίζεται ανεπάρκεια τραχήλου σε επόμενη κύηση, δυστοκία ή και υπογονιμότητα λόγω βλάβης της τραχηλικής βλέννης που παρατηρείται με την κωνοειδή εκτομή.

Η πρακτική μας είναι να διενεργούμε την επέμβαση στο τελείωμα της περιόδου έτσι ώστε να υπάρχει διάστημα για επούλωση έως την επόμενη περίοδο της ασθενούς. Δεν νοσηλεύεται η ασθενής και επιστρέφει άμεσα στην καθημερινή δραστηριότητα. Σε σπάνιες περιπτώσεις ή ειδικές συνθήκες παρατείνουμε την περίοδο φαρμακευτικά. Δεν είναι απαραίτητη κάποια μετεγχειρητική αγωγή ή επιπωματισμός του κόλπου.

Απόξεση Ενδομητρίου

Η απόξεση του ενδομητρίου είναι μία μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε κατά κόρον στο παρελθόν για  την λήψη βιοψίας ενδομητρίου, αφαίρεση πολυπόδων, υπολειμμάτων κύησης, διακοπή κύησης κλπ.

Στις μέρες μας ο ρόλος της έχει περιορυσθεί λόγω του ότι είναι τυφλή εξέταση και έχει υπερκεραστεί από την υστεροσκόπηση για παθήσεις ενδομητρίου και τη χρήση της αναρρόφηση για τη θεραπευτική εκκένωση της μήτρας. Νέες ελάχιστα επεμβατικές μέθοδοι βιοψίας ενδομητρίου (Pipelle de Cornier) μπορούν να οδηγήσουν στην διάγνωση δυσπλασιών και καρκίνου ενδομητρίου χωρίς να απαιτείται νάρκωση, με συνέπεια η διαγνωστική απόξεση του ενδομητρίου να χρησιμοποιείται ελάχιστα στις μέρες μας από τους ενημερωμένους γυναικολόγους.

Ουρογυναικολογικές

Κάθε εβδομάδα κυκλοφορεί ένα καινούργιο άρθρο που αφορά την ακράτεια ούρων στην προσπάθεια ενώ έχουν περιγραφεί 200 τουλάχιστον επεμβάσεις για την αποκατάστασή της. Είναι προφανές λοιπόν ότι δεν έχει ακόμη βρεθεί η επέμβαση που λύνει αποτελεσματικά το πρόβλημα της ακράτειας ούρων στην προσπάθεια.

Σε γενικές γραμμές οι επεμβάσεις χωρίζονται σε δύο κατηγορίες :

α)αυτές που σκοπός τους είναι να αντιμετωπίσουν την υπερκινητικότητα του αυχένα της κύστης και της έσω μοίρας της ουρήθρας και αφορά το μεγαλύτερο τμήμα των ασθενών και

β)σε αυτές που αντιμετωπίζουν την ανεπάρκεια του σφιγκτηριακού  μηχανισμού.

Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν :

Α) Η πρόσθια κολπορραφία με αναδίπλωση του αυχένα της κύστης με ραφές κατά Kelly

Β) Οι οπισθοηβικές (Marshall-Marchetti-Krantz, η Burch κολποανάρτηση) και παρακολπικές   αναρτήσεις του αυχένα της ουροδόχου κύστης

Γ) Οι αναρτήσεις με βελόνα (Pereya, Stamey και τροποποιήσεις)

Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν:

Α) Επεμβάσεις αιώρας (sling)

Β) Περιουρηθρικές ενέσεις

Γ) Τεχνητός σφιγκτήρας της ουρήθρας

Από τις παραπάνω επεμβάσεις οι οπισθοηβικές αναρτήσεις του αυχένα της κύστης έχουν τα καλύτερα αποτελέσματα ενώ οι επεμβάσεις αιώρας έχουν χρησιμεύσει εκεί που οι άλλες επεμβάσεις έχουν αποτύχει. Τα μεγάλα ποσοστά αποτυχίας των κλασικών χειρουργικών τεχνικών έστρεψαν το ενδιαφέρον σε αναζήτηση αποτελεσματικότερων μεθόδων. Η ανάλογη εικόνα, με υψηλά ποσοστά υποτροπών, είχε παρατηρηθεί και στην γενική χειρουργική όπου οι κλασικές χειρουργικές τεχνικές για την αντιμετώπιση των κοιλιοκηλών αντικαταστάθηκαν με νεότερες όπου η αποκατάστασή τους γίνεται πλέον με προσθετικά υλικά. Η χρήση προσθετικών υλικών στην γυναικολογία βρίσκεται ακόμη σε εμβρυϊκό επίπεδο.

Η χρήση προσθετικών υλικών για την αντιμετώπιση της πρόπτωσης των πυελικών οργάνων αποσκοπεί στην ενίσχυση των υπαρχόντων περιτονιών ή συνδέσμων  που πάσχουν και στην δημιουργία νέων στηριγμάτων για τα προσπίπτοντα όργανα. Μοιάζει λογικότερη η παραπάνω τεχνική από τις κλασσικές μεθόδους όπου πραγματοποιείται μετακίνηση μυών και περιτονιών από την φυσιολογική τους θέση για να στηρίξουν άλλες δομές ή που απλά συρράπτεται η περιτονία (το ήδη παθολογικό υλικό). Έχουν χρησιμοποιηθεί κατά καιρούς συνθετικά προσθετικά υλικά μόνιμα ή απορροφήσιμα και μοσχεύματα ανθρώπινης ή ζωικής προέλευσης.

Η χρήση ταινίας χωρίς τάση, που τοποθετείται κάτω από το μέσο τμήμα της ουρήθρας για την αντιμετώπιση της ακράτειας στην προσπάθεια είναι ευρέως διαδεδομένη. Οι ανατομικές μελέτες του DeLancey  δείχνουν ότι η ενδοπυελική περιτονία και ο ηβοουρηθρικός σύνδεσμος υποστηρίζουν την ουρήθρα. Έτσι η πίεση από πάνω συμπιέζει την ουρήθρα πάνω στο υποουρηθρικό επίπεδο διατηρώντας τον αυλό της κλειστό. Οι ταινίες που τοποθετούνται κάτω από την ουρήθρα παρέχουν παθητική αντίσταση και υποστήριξη παρά ανάρτηση και συμπίεση της ουρήθρας έτσι έχουμε πιο αποτελεσματική μετάδοση της ενδοκοιλιακής πίεσης στην ουρήθρα και κατά συνέπεια η γυναίκα παραμένει στεγνή. Η επέμβαση διαρκεί λιγότερο από 30 min ενώ τα αποτελέσματα της ελέγχονται άμεσα. Οι ασθενείς επιστρέφουν πολύ σύντομα στην συνήθη δραστηριότητα. Οι επεμβάσεις διεξάγονται με τοπική ή περιοχική αναισθησία.

Οι πιο σοβαρές επιπλοκές είναι o τραυματισμός αγγείων του χώρου του Retzius και σοβαρή αιμορραγία ή/και τραυματισμοί της ουροδόχου κύστης και της ουρήθρας (1%-4%). Η κυστεοσκόπηση στο τέλος της επέμβασης είναι επιβεβλημένη και η επανατοποθέτηση του οδηγού ή της ταινίας εφόσον υπάρχει διάτρηση της κύστης ή της ουρήθρας . Εφόσον γίνει σωστά η επανατοποθέτηση τότε δεν να υπάρχει κάποια συνέπεια στην ασθενή.

Η χρήση  του ΤVT παρόλο που είναι σχετικά ασφαλής εμπεριέχει τυφλή δίοδο του οδηγού από τον χώρο του Retzius, ο οποίος περιέχει πολλά αγγεία, κυρίως πυκνό φλεβικό δίκτυο. Ο τραυματισμός  εντέρου, νεύρων, ουροδόχου κύστης και αγγείων είναι μερικές από τις δημοσιευμένες επιπλοκές. Αυτές οδήγησαν στην εμφάνιση μιας νέας μεθόδου της δια του θυροειδικού τμήματος εισαγωγόμενης ταινίας ελεύθερης τάσης (TOT). Η διαθυροειδική ανάρτηση δημιουργεί μια αιώρα που υποστηρίζει το κάτω τμήμα της ουρήθρας όπως ακριβώς ο ηβοουρηθρικός σύνδεσμος και επιτυγχάνει τον έλεγχο της ούρησης. Αυτή η αιώρα  δημιουργεί μικρότερη γωνίωση από το TVT με αποτέλεσμα μικρότερη συχνότητα μετεγχειρητικής επίσχεσης ούρων και λιγότερο αναγκαίο το μετεγχειρητικό καθετηριασμό. Το θυροειδές τρήμα καλύπτεται από ισχυρή μεμβράνη και αυτή από τον έσω και έξω θυροειδή μυ. Είναι πολύ ασφαλές διάστημα αν αναλογιστεί κανείς ότι το θυροειδές κανάλι (με αγγεία και νεύρα) βρίσκεται πολύ πλάγια και άνω στο τρήμα (πολύ μακριά από την θέση που τοποθετείται η ταινία).

Έτσι αυτή η μέθοδος είναι πολύ ασφαλέστερη, λόω του ότι δεν κινδυνεύουν αγγεία, νεύρα, η ουροδόχος κύστη και το έντερο, ενώ τα αποτελέσματα της επέμβασης είναι εξίσου καλά με το TVT παρόλο που ο θεωρητικός κίνδυνος για de novo urge incontinence είναι μικρότερος  λόγω μη επαφής της ταινίας με την ουροδόχου κύστη.

Οι επεμβάσεις που κλασσικά χρησιμοποιούνται για την πρόπτωση της μήτρας είναι η κολπική υστερεκτομή και προσθιοπίσθια κολπορραφία, η μερική κολπόκληση κατά LeFort  ή  η κολπεκτομή, ηManchester repair,  η ισχιοϊερά  κολποπηξία και τέλος η ιεροκολποπηξία. Πρέπει να τονιστεί ότι η μήτρα δεν είναι η αιτία της πρόπτωσης και ως εκ τούτου η αφαίρεσή της δεν αποκαθιστά το πρόβλημα. Η  κολπική υστερεκτομή μας δίνει καλύτερη πρόσβαση στους ιερομητρικούς και τους βασικούς συνδέσμους. Για την αποτελεσματικότητα της ανάταξης είναι σημαντική η ποιότητα και το μήκος των ιερομητρικών συνδέσμων. Οι ισχυροί σύνδεσμοι χρησιμεύουν για την καθήλωση του κόλπου με την πλαστική κατά McCall ενώ είναι απαραίτητη η μείωση του μήκους τους σε περίπτωση παθολογικής επιμήκυνσής τους για ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα. Στην Μanchester repair αφαιρείται ο εξωτράχηλος ενώ οι βασικοί και οι ιερομητρικοί σύνδεσμοι αφού μειωθούν σε μήκος καθηλώνονται στον περιτραχηλικό δακτύλιο. Η επέμβαση διατηρεί την γονιμότητα της γυναίκας αλλά έχει συχνές υποτροπές.

Η αντιμετώπιση της κυστεοκήλης είναι η πλαστική κατά Kelly. Σε γενικές γραμμές είναι εύκολη επέμβαση με ελάχιστες επιπλοκές όπως αιμορραγία, τραύμα στην ουρήθρα και στην κύστη, στένωση του κόλπου και σπάνια επίσχεση ούρων. Υπερδιόρθωση του αυχένα της κύστης μπορεί να δημιουργήσει χειρότερη ακράτεια καταστρέφοντας την κυστεοουρηθρική γωνία ενώ μη αναγνώριση συνυπάρχοντος παρακολπικού ελλείμματος οδηγεί σε μετεγχειρητική κυστεοκήλη. Τα μακροχρόνια αποτελέσματα της μεθόδου όμως είναι απογοητευτικά τόσο στην αποκατάσταση της κυστεοκήλης όσο και στην θεραπεία συνυπάρχουσας ακράτειας με ποσοστό επιτυχίας στο 65%.   

Διαφορετικές τεχνικές με διαφορετικά ράμματα δίνουν διαφορετικά αποτελέσματα. Συχνά σε μεγάλες προπτώσεις παρατηρείται επιμήκυνση των ηβοουρηθρικών συνδέσμων που αν δεν αντιμετωπιστεί έχουμε ιατρογεννή ακράτεια στην προσπάθεια. Φαίνεται ότι η επιτυχία της επέμβασης εξαρτάται από την σωστή αναγνώριση του τύπου του προβλήματος, την σωστή χειρουργική τεχνική, την χρήση των κατάλληλων ραμμάτων αλλά κυρίως από την καταλληλότητα των υπαρχόντων στηριγμάτων να συγκρατήσουν μακροχρόνια τον κόλπο και την ουρήθρα στην φυσιολογική ανατομική τους θέση.

Η αντιμετώπιση της ασυμπτωματικής ορθοκήλης είναι απαραίτητη όταν γίνεται αναδίπλωση του σφιγκτήρα του ορθού γιατί η αύξηση της αντίστασης εξόδου του ορθού αυξάνει την ορθοκήλη κάνοντάς την συμπτωματική. Η αποκατάσταση της ορθοκήλης μειώνει την φλεβική στάση που συνυπάρχει με τις προπτώσεις βελτιώνοντας τις αιμορροΐδες.  Οι τύποι της ορθοκήλης είναι όπως και στην κυστεοκήλη κεντρική και πλάγια. Συχνά στην κεντρική παρατηρείται ολική βλάβη του κολπικού τοιχώματος και πλάγια μετά από υπερβολική διάταση ακόμη και διατομή των πλάγιων στηριγμάτων του κόλπου στο πυελικό τοίχωμα. Συχνά η επέμβαση συνδυάζεται με περινεορραφία όταν συνυπάρχει έλλειμμα στο σώμα του περινέου.

Οι επιπλοκές τις επέμβασης είναι ο τραυματισμός του ορθού, η αιμορραγία και η φλεγμονή, ο σχηματισμός αιματώματος, αποστήματος και ορθοκολπικού συριγγίου (αν τοποθετηθούν ράμματα στον βλεννογόνο του εντέρου). Οι ραφές στους ανελκτήρες είναι υπεύθυνες για την συχνά εμφανιζόμενη δυσπαρεύνια. Η στένωση του κόλπου είναι μια επιπλοκή που παρατηρείται όταν αφαιρεθεί μεγάλο τμήμα του κολπικού βλεννογόνου. Ο κανόνας είναι να εισέρχονται τρία δάκτυλα στον κόλπο μετά το τέλος της επέμβασης, σε κάθε άλλη περίπτωση γίνονται τομές κάθετες για διάνοιξη του κόλπου με επιπωματισμό του κόλπου για περισσότερο από 24 ώρες.

Κύστεις ωοθηκών

H αντιμετώπιση των κύστεων της ωοθήκης ποικίλει ανάλογα με την σύστασή τους, το μέγεθός τους, την ηλικία της ασθενούς, τα συνυπάρχοντα προβλήματα  υγείας και τις προηγηθείσες χειρουργικές επεμβάσεις.

Συνήθως τα απεικονιστικά ευρήματα είναι ενδεικτικά για την συμπεριφορά των όγκων αυτών. Τα διαφραγμάτια με παχύ τοίχωμα, το μεγάλο μέγεθος (πάνω των 10 cm) , η προχωρημένη ηλικία της γυναίκας, η ύπαρξη εκβλαστήσεων ή θηλωμάτων εντός της κύστεως, η ύπαρξη ασκιτικού υγρού, οι αυξημένοι καρκινικοί δείκτες, η απεικόνιση παθολογικών περιοχικών λεμφαδένων και η ταχεία πρόσληψη σκιαστικού στην κύστη κατά την διενέργεια αξονικής ή μαγνητικής τομογραφίας είναι επιβαρυντικοί παράγοντες για κακοήθεια. Σε κάθε περίπτωση που υπάρχει έστω και μικρή υποψία για κακοήθεια θα πρέπει να διενεργείται ερευνητικά λαπαροτομία, χειρουργική σταδιοποίηση και ανάλογα με την ταχεία βιοψία η ενδεδειγμένη αντιμετώπιση.

Η επέμβαση συνδυάζεται με αμφοτερόπλευρη ωοθηκεκτομή και ολική υστερεκτομή στις γυναίκες που δεν τους απασχολεί η γονιμότητα, ωστόσο κάθε ασθενής έχει τις ιδιαιτερότητές της τόσο από πλευράς υγείας όσο και ψυχοσύνθεσης, αλλά η απόφαση περί του είδους της επέμβασης πρέπει να βασίζεται στις οδηγίες και στους επιστημονικούς κανόνες.

Σε ασθενείς με χαμηλό κίνδυνο για κακοήθεια προτιμάται η λαπαροσκοπική αφαίρεση της κύστεως μέσα σε ειδικούς ενδοπεριτοναϊκούς σάκους ώστε να μην υπάρχει επαφή του περιεχομένου της με τα άλλα όργανα της κοιλίας. Έτσι ακόμη και στις σπάνιες περιπτώσεις των εξαιρέσεων που υπάρχουν καρκινικά κύτταρα, να μην υπάρχει επίπτωση στην εξέλιξη της υγείας και στην επιλογή της περαιτέρω θεραπείας της ασθενούς. Χρυσός κανόνας μας είναι η απόλυτη ασφάλεια και το συμφέρον της ασθενούς.

Υστερεκτομή

Η υστερεκτομή αφορά την αφαίρεση της μήτρας. Επειδή η απόφαση είναι πολλές φορές καθοριστική για την ζωή και τον ψυχισμό της γυναίκας αφιερώνουμε εκτενή χρόνο για συζήτηση με τις υποψήφιες ασθενείς. Αυτό που τονίζουμε είναι ότι μετά την υστερεκτομή δεν υπάρχει καμία πιθανότητα κύησης. Υπογραμμίζουμε ότι δεν θα υπάρχει περίοδος, κάτι που όμως δεν επηρεάζει τον οργανισμό μίας και οι ωοθήκες είναι υπεύθυνες για την παραγωγή των οιστρογόνων . Το είδος και η τεχνική της επέμβασης διαφοροποιείται ανάλογα με την υποκείμενη νόσο λαμβάνοντας υπόψιν τις ιδιαιτερότητες και τα θέλω της κάθε γυναίκας.

Οι ενδείξεις της υστερεκτομής είναι:

Καρκίνος ενδομητρίου

Καρκίνος του τραχήλου της μήτρας

Καρκίνος ωοθηκών και σαλπίγγων

Ινομυώματα μήτρας σε γυναίκες που δεν επιθυμούν να διατηρήσουν την γονιμότητά τους

Αδενομύωση

Ενδομητρίωση σε γυναίκες που δεν επιθυμούν να διατηρήσουν την γονιμότητά τους

Πρόπτωση μήτρας

Μητρορραγία που δεν αντιμετωπίζεται με συντηρητική αγωγή

Χρόνια πυελική φλεγμονή που δεν αντιμετωπίζεται συντηρητικά

Τα είδη της υστερεκτομής είναι:

Ολική: Όταν αφαιρείται όλη η μήτρα συμπεριλαμβανομένου και του τραχήλου της μήτρας

Ολική μετά των εξαρτημάτων : Όταν αφαιρείται όλη η μήτρα συμπεριλαμβανομένου και του τραχήλου της μήτρας καθώς και των ωοθηκών και των σαλπίγγων

Ριζική: Όταν αφαιρείται όλη η μήτρα συμπεριλαμβανομένου και του τραχήλου της μήτρας καθώς και των παραμητρίων και του άνω τριτημορίου του κόλπου

Υφολική: Όταν αφαιρείται μόνο η μήτρα και διατηρείται ο τράχηλος.

Η απλούστερη τεχνική είναι η υφολική υστερεκτομή που είναι κατάλληλη μόνο για καλοήθεις παθήσεις, με την προϋπόθεση πως απουσιάζει η παθολογία εκ του τραχήλου. Πλεονεκτεί των άλλων τύπων υστερεκτομής στο ότι είναι συντομότερη χρονικά, λιγότερο τραυματική και επικίνδυνη στο ουροποιητικό, χωρίς να κονταίνει τον κόλπο και να επηρεάζει την στήριξή του καθώς και την σεξουαλική επαφή. Δεν απαλλάσσει όμως από το μελλοντικό τακτικό έλεγχο με τη δοκιμασία κατά Παπανικολάου.

Οι τεχνικές της υστερεκτομής είναι:

Κοιλιακή

Εκτελείται με εγκάρσια χαμηλή τομή στο ύψος του άνω τμήματος της ήβης ή κάθετη μέση υπομφάλια

Πλεονεκτήματα:

Άριστη προσπέλαση και έλεγχος της πάσχουσας περιοχής που δεν περιορίζεται από το μέγεθος της μήτρας ή παλαιότερες επεμβάσεις στην κοιλιακή χώρα, ενώ εκτελείται και με περιοχική νάρκωση (ραχιαία ή επισκληρίδιο)

Μειονεκτήματα:

Τομή στην κοιλιακή χώρα – ουλές και μεγαλύτερη νοσηρότητα από τις άλλες τεχνικές (θρόμβωση, διαπύηση τραύματος) και αποχή από την εργασία με εντονότερο μετεγχειρητικό πόνος μεγαλύτερη σε σχέση με τις άλλες τεχνικές εμφάνισης μετεγχειρητικής κήλης και μετεγχειρητικών συμφύσεων

Κολπική

Εκτελείται διακολπικά

Πλεονεκτήματα:

Δεν υπάρχουν ουλές

Μικρότερος μετεγχειρητικός πόνος σε σχέση με τις άλλες τεχνικές

Εκτελείται και με περιοχική νάρκωση (ραχιαία ή επισκληρίδιο)

Μειονεκτήματα:

Περιορισμένη ορατότητα στην πύελο με πιθανότητα να διελάθουν άλλες πυελικές παθήσεις

Περιορίζεται από το μέγεθος της μήτρας, το είδος της λεκάνης και τις πυελικές συμφύσεις, ενώ απαιτείται συνήθως κάποια χάλαση των συνδέσμων στήριξης της μήτρας

ΠΡΟΣΟΧΗ: ΕIΝΑΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΚΑΛΟΗΘΕΙΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ

Λαπαροσκοπική

Εκτελείται λαπαροσκοπικά με 3-4 μικρές τομές 1-2 cm στο πρόσθιο κοιλιακό τοίχωμα και εφαρμόζεται όταν θέλουμε να ξεπεράσουμε εμπόδια για κολπική υστερεκτομή

Πλεονεκτήματα:

Μικρές ουλές, καλό αισθητικό αποτέλεσμα

Μικρότερος μετεγχειρητικός πόνος, νοσηλεία, και αποχή από την εργασία

Άριστη ορατότητα με μεγέθυνση των οργάνων της πυέλου

Μειονεκτήματα:

Απαιτείται γενική νάρκωση

Περιορίζεται από το μέγεθος της μήτρας, και τις πυελικές συμφύσεις

Συχνότερες επιπλοκές τραυματισμού εντέρου, ουρητήρων και αιμορραγίας σε σχέση με τις άλλες τεχνικές

Απαιτείται σχεδόν διπλάσιος χειρουργικός χρόνος σε σχέση με τις άλλες τεχνικές

Είναι ακατάλληλη για ασθενείς υπερβολικά παχύσαρκες ή με σοβαρά καρδιοαναπνευστικά προβλήματα